Ένα κείμενο στη μνήμη όσων δεν πρόλαβαν να χαρούν τη ζωή Το ημερολόγιο δείχνει 1 η του Μάρτη, λεπτά βραχιόλια από κόκκινη και άσπρη κλωστή κοσμούν τα χέρια εκείνων που δεν θέλουν να τους ‘πιάσει’ ο ήλιος όταν προβάλλει στον ουρανό, και η φύση διακριτικά ξυπνά από τη νάρκη του χειμώνα. Και να που προβάλλουν οι πρώτοι καρποί της φύσης. Και κάτι μέσα μας, μέσα στους ανθρώπους, φαίνεται να ξυπνά, να βγαίνει από τη ‘νάρκη’ συνειδητά, με τους πρώτους καρπούς της αλλαγής να προβάλλουν δειλά. Συγκεκριμένα γεγονότα εδώ, συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και δράσεις των τελευταίων εβδομάδων αποκαλύπτουν μια επιθυμία που μοιράζονται πολλοί, πάρα πολλοί: να αλλάξει ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τη ζωή και την καθημερινότητά της. Στην πρώτη σειρά προβάλλει η ανάγκη για συνειδητές επιλογές και συνειδητές πράξεις, Για την ανάληψη της ευθύνης των λόγων και των έργων μας. Για την κατανόηση των αναγκών, φόβων και επιθυμιών των άλλων. Για μια διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων, με το ‘έλα μωρέ τώρα’, ‘δεν βα...

  Μία ιστορία από τα παλιά  γύρω από την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, όταν οι ερωτευμένοι καλούνται να εκφράσουν την αγάπη τους μέσα από δώρα και αφιερώσεις, με το κόκκινο χρώμα να έχει την τιμητική του: κόκκινες καρδούλες, κόκκινα μπαλόνια, κόκκινα τριαντάφυλλα. Και στην τηλεόραση, να προβάλλονται ταινίες ρομαντικές, συνήθως με κωμικές πινελιές.  Υπάρχει και μια ταινία που μιλά για τη ρομαντική αγάπη μέσα από εικόνες σιωπηλές. Με δύναμη από το Ιράν, η ταινία αυτή με έχει αγγίξει τόσο που αν και την ίδια πριν πολλά-πολλά χρόνια, θυμάμαι ακόμη την τελευταία σκηνή με κάθε λεπτομέρεια. Ποια ταινία; Η   Βροχή  ( Baran ) του  Ματζίντε Μαντζίντι .  Η ιστορία  Η ταινία με λίγα λόγια, μέσα από τη δική μου ματιά: Ο Λατίφ (Lateef), με καταγωγή από το Αφγανιστάν, στα 17 του ζει στο Ιράν και εργάζεται σε οικοδομή φτιάχνοντας καφέδες για τους εργάτες. Το διαβατήριό του είναι το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο που διαθέτει. Χωρίς αυτό, τυπικά και ουσιαστικά, δ...

  Πώς λειτουργεί η σκέψη Είναι ενδιαφέρον πώς λειτουργεί το μυαλό. Πώς μπορεί να συνδέσει ένα βίντεο στο YouTube για την οικονομική αξία του χρόνου με έναν πίνακα ζωγραφικής για το ονειρικό του χρόνου. Έβλεπα που λέτε στο YouTube ένα βίντεο που ξεκινούσε με την ερώτηση, αγοράζουμε πράματα με χρήμα ή με χρόνο; Ο παρουσιαστής του βίντεο συστήθηκε ως εκφραστής του μινιμαλισμού. Και ζητούσε από τον κόσμο να αναλογιστεί πώς ξοδεύει τον χρόνο και το χρήμα που διαθέτει. Στάθηκε σε μια νέα τάση που παρατηρείται στις χρεώσεις, όπου λέξεις όπως ‘τιμή’ και ‘κόστος’ αντικαθίστανται από τη λέξη ‘επένδυση’. Και παρότρυνε τον κόσμο να σκεφτεί πόσες ημέρες από τη ζωή του, επενδύει στην αγορά αγαθών και υπηρεσιών. Αφήνοντας βασικές ανάγκες στην άκρη, αναρωτιέμαι, γνωρίζουμε πόσες ημέρες της ζωής μας ουσιαστικά ανταλλάσσουμε με αγαθά και υπηρεσίες; Το πρωί, όταν πηγαίνω στη δουλειά, περνώ μπροστά από ένα γουστόζικο, το παραδέχομαι, καφέ που τείνει να γίνει σημείο συνάντησης για πολλούς, για ...

  Η ομορφιά της σύνδεσης Πριν λίγες μέρες, σε έναν όμορφο χώρο της πόλης μου, παρακολούθησα με ενδιαφέρον μια ήσυχη συζήτηση μεταξύ ενός δημοσιογράφου και ενός συγγραφέα με κοινωνικές ευαισθησίες. Στη διάρκεια της συζήτησης, ο συγγραφέας αναφέρθηκε σε συλλογικές δράσεις που υποστηρίζει ενεργά. Στην απόφασή του να εργαστεί μαζί με άλλους ενεργούς πολίτες για το κοινό καλό του τόπου του. "Μαζί' .. πόση ομορφιά, και πόση δύναμη, μπορεί να κρύβει η μικρή αυτή λέξη! Την επιβεβαίωση θα τη βίωνα το ίδιο βράδυ, με το τέλος της συζήτησης. Μαζί με τη σκέψη πως το συλλογικό, η σύνδεση με τους άλλους, δεν περιορίζεται σε σύνθετες δράσεις και σύνθετα νοήματα.  Σε εκείνη την εκδήλωση, συνάντησα γνωστούς (και γνωστές, κυρίως γυναίκες!) που έχουν αγκαλιάσει τη δράση ενός πολιτιστικού συλλόγου στα περίχωρα της πόλης. Κάποιοι με πλησίασαν με πλατύ χαμόγελο. Είχαν μάθει για την ιδέα που είχα μοιραστεί με τον υπεύθυνο του συλλόγου, και είχαν ενθουσιαστεί. Μού είπαν πως θα ήθελαν να είναι και εκ...

  Ένας προβληματισμός από τα παλιά  Η τρίτη Δευτέρα του Γενάρη, γνωστή στα αγγλικά ως "Blue Monday", θεωρείται ως η πιο θλιμμένη μέρα του έτους. Τότε λένε, ερχόμαστε αντιμέτωποι/ες με χρέη των γιορτών, όταν ξοδεύαμε χρήματα για να μπει η χαρά στη ζωή, με ανεκπλήρωτες προσδοκίες και άπιαστους στόχους, με ανησυχία για το μέλλον. Η διαπίστωση αυτή μου θύμισε έ να παλιό αλλά πάντα επίκαιρο καρτούν, γ ια το ατέρμονο κυνήγι της ευτυχίας Το θέ μ α του καρτούν Ο δημιουργός του,  Steve Cutts , υφαίνει μια ταινία μικρού μήκους με τον τίτλο  Happiness  στη βάση της έκφρασης  rat race.   Του αγώνα, δηλαδή, χωρίς νόημα και χωρίς τέλος για την επικράτηση έναντι των άλλων και την κατάκτηση της ευτυχίας. Για την απόκτηση και επίδειξη αγαθών που επιβεβαιώνουν μια επιτυχημένη και ευτυχισμένη θέση στην κοινωνία. Ενός αγώνα που θυμίζει το κυνήγι του ποντικού μέσα στο κλουβί του – όσο κι αν τρέξει, παραμένει στο ίδιο σημείο. Ενδιαφέρον θέμα για καρτούν, το ατέρμον...