Επειδή αυτά τα δυο, πάνε μαζί Καλοκαιράκι, ένα από τα αγαπημένα θέματα των καλλιτεχνών. Αγαπημένη εποχή των παιδιών, μικρών και μεγάλων. Αξίζει να αφιερώσουμε ένα κείμενο για το καλοκαίρι σε πίνακες ζωγραφικής, σύγχρονους και παλαιότερους. Και για τους/τις δημιουργούς.  Τα σχολεία κλείνουν, η ανεμελιά ξεκινά    Το καλοκαίρι ήρθε για να μείνει μαζί μας κάποιους μήνες και τα σχολεία είναι κλειστά, οι αυλές άδειες, η σιωπή δυνατή. School is Out, μας λέει με τον δικό της τρόπο η Elizabeth Adela Forbes, και στον πίνακα που ακολουθεί βλέπουμε καθαρά πως τα παιδιά έχουν τις ίδιες επιθυμίες ανά τον κόσμο, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες που τα περιβάλλουν. Θέλουν να παίξουν ελεύθερα, να εξερευνήσουν τον χώρο τους ελεύθερα, να κάνουν τις σκανταλιές τους. Η Καναδή ζωγράφος, με σπουδές ζωγραφικής στο Βασιλικό Κολλέγιο Τέχνης του Λονδίνου, εμπνέεται από τη μαγευτική φύση της Κορνουάλης και τα παιδιά. Τι βρίσκω ενδιαφέρον; Κ...

 Σάββατ ο πρωί, η μικρή μας φίλη κάθεται στη σκιά ενός ξεχασμένου δένδρου στην αυλή. Μόνη, στη σιωπή. Κανείς δεν ξύπνησε ακόμη. Βλέπει τους γονείς της. Τρέχει κοντά τους, να τους αγκαλιάσει με το πιο ζεστό, το πιο γλυκό χαμόγελό της. Μαμά!! Μπαμπά!! Πάμε να παίξουμε!! Καμία αντίδραση. Πάμε! Έκανα ό,τι μου είπαν. Ανέβηκα στην καρέκλα που χορεύει, να καθαρίσω το μεγάλο τραπέζι. Τα πήγα όλα μέσα, στο δωμάτιο με τις σκιές. Σιωπή. Δεν κλαίω πια. Δεν έκλαψα όταν έσπασε το παράθυρο πάνω και άναψαν τα φώτα έξω.  Μπήκα κάτω από το κρεβάτι. Με την κουβέρτα, να μην βλέπω. Γιατί δε μου μιλάτε πια; Καμία αντίδραση. Η μαμά και ο μπαμπάς είναι μια ζωγραφιά, σε τοίχο ενός κτιρίου για του πολέμου ορφανά. Για την κραυγή αγωνίας «γιατί δε μου μιλάτε πια» Μία ιστορία αφιερωμένη στην Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων. Στους ανθρώπους που στο πέρασμα του χρόνου είδαν τα όνειρά τους να ξεριζώνονται. 

 Κ άτι προσπαθούσε να γράψει στον υπολογιστή, κάποιο μήνυμα που ήθελε να στείλει εκείνη τη στιγμή, όμως τα χέρια της δεν τη βοηθούσαν, έτρεμαν. Σηκώθηκε να κάνει ένα διάλειμμα, να σταθεί δίπλα στο παράθυρο του γραφείου της, το αγαπημένο της σημείο στο σπίτι, αυτό που έβλεπε στο άναρχο πράσινο της αυλής. Εκεί στέκονταν το πρωί όταν ανέτειλε ο ήλιος, με μια ζεστή κούπα καφέ στα χέρια, περιμένοντας τα μάτια να ανοίξουν για δράση. Εκεί στέκονταν το βράδυ, με την ίδια κούπα στα χέρια, αυτή τη φορά με την ελπίδα οι σκέψεις να πέσουν για ύπνο πρώτες.  Από το παράθυρο του γραφείου, κοιτώντας ψηλά, μπορούσε σήμερα να δει ένα γκρι σύννεφο. «Τα γκρι σύννεφα φέρνουν βροχή» σκέφτηκε. Στο μεγάλο αυτό σύννεφο μπορούσε να διακρίνει ανθρώπινες μορφές, θολές. «Ποιοι θα μπορούσαν να είναι;» αναρωτήθηκε σιωπηλά. Να ήταν οι γειτόνισσες της απέναντι πολυκατοικίας, στο διαμέρισμα του πρώτου ορόφου, που ξέρουν τα πάντα για τους πάντες;  Έτσι εξηγείται! Που ξέρουν και κουτσομπολεύουν τον γείτονα ...

  Μετά το Πάσχα  ταξιδεύουμε νοερά, ως την κοντινή μας Σερβία, να μοιραστούμε την αγωνία και ίσως επιθυμία του ποιητή Ντέγιαν Τζόρτζεβιτς, όπως ξεδιπλώνεται στο ποίημα που ακολουθεί, σε μετάφραση και επιμέλεια του Παναγιώτη Ασημόπουλου. Φίλε, σβήσε το φανάρι Δεν υπάρχει άνθρωπος Το νερό τον πήρε Κάηκε στη φωτιά Ή η γη τον έκρυψε. Στο βαρέλι σου Δεν υπάρχει θέση για έναν ακόμα Σύντομα θα έρθει η νύχτα Φείδου φωτός Πηγή: Natureworks

Μεγάλο Σάββατο, πρωί, οι χριστιανοί, φέτος Καθολικοί και Ορθόδοξοι μαζί, γιορτάζουν  την ταφή του Κυρίου και την κάθοδο στον Άδη, όπου κήρυξε σε όλους τους νεκρούς. Κι αν το τελετουργικό διαφέρει, η αίσθηση είναι κοινή και σεβαστή Πριν σημάνει η καμπάνα μεσάνυχτα του Σαββάτου, στην Ελλάδα, οι πιστοί προσέρχονται στην εκκλησία, στη  Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως. Μόλις οι δείκτες του ρολογιού δείξουν μεσάνυχτα, σβήνουν τα φώτα της εκκλησίας και προβάλλει ο ιερέας με μια δέσμη τριάντα τριών αναμμένων κεριών, όσα τα χρόνια του Κυρίου πάνω στη γη, ψέλνοντας το "Δεύτε λάβετε Φως" Κρατώντας αναμμένες λαμπάδες, το σύμβολο της μετάβασης από το σκοτάδι της άγνοιας στο φως της πίστης, πιστοί, ψάλτες και ιερείς βγαίνουν στον περίβολο της εκκλησίας. Είναι η στιγμή της ανάγνωσης του Ευαγγελίου της Αναστάσεως Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας  και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος Ακόμη κι αν δεν πιστεύουμε, ακόμη κι αν αμφιβάλλουμε, είναι ωραίο να τηρούμε τις ...

  Μια ιστορία από τα παλιά  Μεγαλώνοντας ως μοναχοπαίδι, έμαθα να αγαπώ το ποδόσφαιρο, τον βασιλιά των αθλημάτων. Από μικρή ηλικία υποστηρίζω τον Ηρακλή, μια αγάπη που παρέμεινε σταθερή στον χρόνο. Κι ας μην γνωρίζω με βεβαιότητα σε ποια κατηγορία αγωνίζεται φέτος η δεύτερη αρχαιότερη ομάδα της Ελλάδας! Η μπάλα γυρίζει, και μαζί της γυρίζει η τύχη. Και περνά τα δικά της μηνύματα. Κάποιες φορές, τα μηνύματα αυτά σκορπούν φόβο και προβληματισμό. Κάποιες άλλες φορές, το ποδόσφαιρο μπορεί και δείχνει το κοινωνικό του πρόσωπο. Όπως το 1999, και συγκεκριμένα στις 7 Απριλίου. Στην πρώην Γιουγκοσλαβία, και συγκεκριμένα στο Βελιγράδι των δύο ποταμών και των διαφορετικών πολιτισμών. Όπου διεξάγεται ένας ποδοσφαιρικός αγώνας με κοινωνικό μήνυμα. Είναι τα χρόνια του πολέμου στο Κοσσυφοπέδιο. Τον Μάρτιο του 1999 ξεκινούν οι νατοϊκοί βομβαρδισμοί στο Βελιγράδι που διαρκούν τέσσερις μήνες. Οι σειρήνες των βομβαρδισμών διακόπτουν την κανονικότητα. Στις 7 Απριλίου, ημέρα Τετάρτη, διεξάγεται φι...

Υπάρχει μια δήλωση που επαναλαμβάνεται τακτικά στα κοινωνικά μέσα: Όλοι μας έχουμε μία ιστορία να πούμε. Συμφωνώ. Ολοι μας έχουμε μια ιστορία που περιμένει την κατάλληλη στιγμή, να αντικρίσει το φως του ήλιου. Μπορεί να περνά μέσα από το φίλτρο των προσωπικών εμπειριών, ενός μυστικού, ενός ψιθύρου, ή να πλάθεται με τη βοήθεια της φαντασίας, ή και τα δυο μαζί. Όπως όταν βρέθηκα πρόσφατα με ομάδα νέων ανθρώπων. Και με χαρά διαπίστωσα πως όταν οι νέοι έχουν κέφια, έχουν μια ενδιαφέρουσα ιστορία να πουν. Συζητάμε λοιπόν για διεθνή λογοτεχνία, και την εμφάνισή του κάνει ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ μαζί με την ιστορία των έξι λέξεων που λέγεται πως έγραψε, μια ιστορία που εγκαινίασε τον θεσμό των μικρών ιστοριών-αστραπή. Λέγεται πως τα χρόνια που εργάζονταν ως πολεμικός ανταποκριτής, σύχναζε σε μπαράκια με το αλκοόλ να ρέει πάνω στη θλίψη της φρίκης του πολέμου. Ένα βράδυ, ο  Χέμινγουεϊ βρίσκεται με δύο φίλους καλλιτέχνες. Οι φίλοι στοιχηματίζουν πως δεν θα καταφέρει να γράψει μία ιστορία με αρχ...