Επειδή αυτά τα δυο, πάνε μαζί
Καλοκαιράκι, ένα από τα αγαπημένα θέματα των καλλιτεχνών. Αγαπημένη εποχή των παιδιών, μικρών και μεγάλων. Αξίζει να αφιερώσουμε ένα κείμενο για το καλοκαίρι σε πίνακες ζωγραφικής, σύγχρονους και παλαιότερους. Και για τους/τις δημιουργούς.
Τα σχολεία κλείνουν, η ανεμελιά ξεκινά
Το καλοκαίρι ήρθε για να μείνει μαζί μας κάποιους μήνες και τα σχολεία είναι κλειστά, οι αυλές άδειες, η σιωπή δυνατή. School is Out, μας λέει με τον δικό της τρόπο η Elizabeth Adela Forbes, και στον πίνακα που ακολουθεί βλέπουμε καθαρά πως τα παιδιά έχουν τις ίδιες επιθυμίες ανά τον κόσμο, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες που τα περιβάλλουν. Θέλουν να παίξουν ελεύθερα, να εξερευνήσουν τον χώρο τους ελεύθερα, να κάνουν τις σκανταλιές τους. Η Καναδή ζωγράφος, με σπουδές ζωγραφικής στο Βασιλικό Κολλέγιο Τέχνης του Λονδίνου, εμπνέεται από τη μαγευτική φύση της Κορνουάλης και τα παιδιά. Τι βρίσκω ενδιαφέρον; Κόντρα στις επιταγές της Βικτωριανής εποχής, συνέχισε να εργάζεται μετά τον γάμο της. Μαζί με τον ζωγράφο σύζυγο της ίδρυσαν καλλιτεχνική σχολή.
Με πιο χαλαρούς ρυθμούς θα αφήσουμε τον εαυτό μας να απολαμβάνει τις ομορφιές της καθημερινότητας. Ποιος/ποια θα πει όχι στην καλή παρέα και στο καλό φαγητό! Όπως στο Πρόγευμα των Βαρκάρηδων, ένα από τα πιο γνωστά έργα του Πιερ Ογκίστ Ρενουάρ. Από τους βασικούς εμπνευστές του Γαλλικού Ιμπρεσιονισμού, ο Ρενουάρ συστήνεται την περίοδο που αναζητά την έμπνευση σε πιο κλασικές πηγές παρά σε αφηρημένες μορφές. Και μας συστήνει φίλους του που αποφάσισαν να πάνε για πρόγευμα στο νησάκι του Σηκουάνα, αγαπημένο στέκι των καλλιτεχνών της εποχής.
Η θάλασσα περιμένει να μας υποδεχθεί με μια μεγάλη και ζεστή αγκαλιά. Σε κάποιο νησί, σε κάποια παραλία, κάπου μακριά, κάπου κοντά. Με πιο χαλαρή διάθεση απολαμβάνουμε δραστηριότητες του καλοκαιριού, εκείνες που μας κάνουν να νιώθουμε πιο ελεύθεροι, πιο ευδιάθετες. Ένας περίπατος στην ακροθαλασσιά, μια βόλτα με το καΐκι, μια εξόρμηση για ψάρεμα. Όπως στο Μαζεύοντας τα Δίχτυα, από τα πιο γνωστά έργα του Κωνσταντίνου Βολανάκη, του πατέρα της θαλασσογραφίας και εκπροσώπου του Ιμπρεσιονισμού πέρα από νόρμες. Στον πίνακα βλέπουμε τους ψαράδες να μαζεύουν τα δίχτυα την ώρα της ανατολής. Ένα έργο γεμάτο ενέργεια!
Έτσι πώς αρχίζουμε να χαλαρώνουμε, να βλέπουμε
τους ρυθμούς της καθημερινότητας να πέφτουν και τον χρόνο να κυλά χωρίς πίεση,
μπορεί να γλιστρήσουμε σε στιγμές περισυλλογής. Μπορεί εικόνες του χθες να
συναντήσουν το σήμερα και να σταθούν μπροστά μας ζητώντας την προσοχή μας. Κάποιες έντονες σκέψεις να
κάνουν μια σύντομη επίσκεψη, ξεχασμένα συναισθήματα να ζητήσουν την προσοχή
μας.
..κάποιες σκέψεις
Όπως στο Portrait of Maud Cook, του
Thomas Eakins, του Αμερικανού ζωγράφου που γνώρισε τη διασημότητα σχεδόν μόνο
στην πατρίδα του παρά τη μαθητεία του στο Παρίσι. Γύρω στα 22, τον συναντάμε
στην πόλη του φωτός, να σπουδάζει στη Σχολή Καλών Τεχνών και να αφοσιώνεται
στην προσωπογραφία. Ο πίνακας αποτυπώνει με ρεαλισμό την ομορφιά του γυναικείου
προσώπου και θεωρείται ως ένα από τα ωραιότερα έργα του ζωγράφου.
Όπως στο έργο της Marie-Denise Villers
που φιλοξενείται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης. Βλέπουμε μια
νεαρή γυναίκα να ζωγραφίζει, ίσως την ίδια τη ζωγράφο. Σαν να θέλει να κρύψει
τη ζωγραφιά, και τα συναισθήματα, από τα βλέμματα των άλλων. Γεννημένη στο Παρίσι
και μεγαλωμένη σε μια οικογένεια που ενθάρρυνε τόσο την ίδια όσο και τις
αδελφές της να ασχοληθούν με τη ζωγραφική, η Villers ειδικεύτηκε στα πορτραίτα.
Συνέχισε να ζωγραφίζει και μετά τον γάμο της, με τη στήριξη του αρχιτέκτονα
συζύγου της, σε μια εποχή που οι γυναίκες ήταν υποχρεωμένες να εγκαταλείψουν
την όποια εργασία τους όταν παντρεύονταν.
Το καλοκαίρι κάποια στιγμή θα τελειώσει και θα παραδώσει τη σκυτάλη του χρόνου στο φθινόπωρο. Εμφανίζονται οι πρώτες βροχές
και είναι κάπως δυνατές και μας ζητούν να έχουμε μαζί μας ομπρέλα και αδιάβροχο. Η διάθεση αρχίζει κάπως να αλλάζει, έστω για λίγο. Η ιδέα της
επιστροφής στη ρουτίνα, όποια κι αν είναι αυτή, δεν μας ενθουσιάζει. Στις
βόλτες με φίλους, για καφέ με φίλες, θέλουμε να κουτσομπολέψουμε και να ξεχαστούμε.
Όπως στο Gossipy Friends (ή φιλαράκια με
διάθεση για κουτσομπολιό), έργο του Leonid Afremov, εκπροσώπου του σύγχρονου
Ιμπρεσιονισμού. Κοσμοπολίτης, γεννήθηκε στη Λευκορωσία και πέθανε στο
Μεξικό. Το προσωπικό του στυλ διακρίνεται από λάδι και σπάτουλα σε καμβά. Τα
έργα του γνώρισαν ευρεία απήχηση με τη βοήθεια του διαδικτύου. Στα αγαπημένα
του θέματα συναντάμε την Ελλάδα και τα νησιά της.