.png)
Μια αγαπημένη συνήθεια από τα παλιά
Λατρεύω να συμμετέχω σε συλλογικά έργα, στην προσπάθεια να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και τους άλλους, να μοιραστούμε την αλήθεια μας, με δημιουργικό τρόπο. Έτσι το βλέπω, έτσι το νιώθω, κάθε φορά που παίρνω τη συγγραφική σκυτάλη από άλλον- άλλη και ξεκινώ να προσθέσω τη δική μου πινελιά στην εξέλιξη μιας υπόθεσης, των προσώπων της, των σκέψεων και συναισθημάτων που αποκτούν φωνή. Ποια η αφετηρία αυτού- αυτής που παραδίδει τη σκυτάλη; Ποιες οι ανάγκες και ποιες οι προσδοκίες για τις δικές του- τις δικές της ματιές στην ιστορία;
Επιστρέφω στην μπλογκογειτονιά μετά από καιρό πολύ, και νιώθω σαν να ξεκινώ από την αρχή. Με την ίδια διάθεση για επικοινωνία, με την ίδια επιθυμία για συμμετοχή σε συλλογικές δράσεις, και μια κάποια αγωνία – άραγε η προσπάθεια θα βρει ανταπόκριση; Επικοινωνία μόνο με τον εαυτό μας, δεν λέει! Νέο μπλογκ, νέα αρχή, στη βάση των όσων έμαθα και ένιωσα παλιά. Αναγνωρίζοντας τη δύναμη, τιμώντας τη συμμετοχή σε συλλογικά έργα του παρελθόντος.
Οφείλω να κάνω μια σύντομη αναδρομή, ξεκινώντας από τη σχετικά πιο πρόσφατη συμμετοχή. Θυμάμαι την πρώτη μου συμμετοχή σε Mini Σκυτάλη, σε έμπνευση της Μαίρης με τη γήινη ματιά. Μια ιστορία αγάπης με αφόρμηση τη φωτογραφία που μου κληρώθηκε, αυτή με το κόκκινο φόρεμα και τις γόβες στιλέτο. Μα να μου κληρωθεί κάτι που δύσκολα θα φορούσα η ίδια; Ενδιαφέρον! Η δική μου προσέγγιση προστέθηκε στις άλλες δύο ιδιαίτερα όμορφες και διαφορετικές ιστορίες γύρω από την ίδια φωτογραφία – του Γιάννη («Μέρος του προβλήματος», Ηδύποτον) και του Γιώργου («Μαρεστάν», My little stories).
Με χαρά συμμετείχα στην 6η Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη, δημιουργικό παιδί της Μαίρης με τη γήινη ματιά, που γεννήθηκε Γενάρη του 2018. Τη φωτογραφία-ζωγραφιά, μαζί με τη λέξη «ευχή», την παρέλαβα από τη φίλη Ρούλα που κατοικεί δημιουργικά στη σμαραγδένια γειτονιά. Με τη σειρά μου, παρέδωσα στη Μαρίνα μας και το e-periodiko άλλη φωτογραφία-ζωγραφιά μαζί με τη λέξη «επιθυμία».
Νωρίτερα, γιορτές Χριστουγέννων, η Μαρίνα - εκεί που ερωτεύεται τη ζωή, είχε την ιδέα και όσοι- όσες τη στηρίξαμε, τη διάθεση για δημιουργία και συνεργασία. Ο σκοπός, να στολίσουμε παρέα το Χριστουγεννιάτικο δέντρο στην μπλογκογειτονιά. 26 δημιουργοί πήραμε από ένα γράμμα της αλφαβήτου, επιλέξαμε λέξη που αρχίζει με το γράμμα εκείνο και που θέλουμε να δούμε να φωτίζει το δέντρο, και το νέο έτος. Μαζί με τη λέξη, στο δέντρο κρεμάσαμε ένα κείμενο όπου ξεδιπλώνονταν όσα η λέξη της επιλογής σημαίνει για εμάς. Κάποιοι- κάποιες κεντήσαμε ιστορίες και κάποιοι- κάποιες πλέξαμε ποιήματα. Όλα από καρδιάς.
Προηγήθηκε η συμμετοχή μου στην 5η Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη της Μαίρης. Με κείμενο εμπνευσμένο από τη φωτογραφία, και τη λέξη «αυλαία», που διάλεξε για μένα η Κατερίνα του Pause Blog. Με τη σειρά μου, παρέδωσα τη σκυτάλη στον φίλο μας τον Γιάννη του Ηδύποτον. Μια φωτογραφία που έκρινα πως θα του αρέσει και θα τον εμπνεύσει. Μια σκηνή από την ατμοσφαιρική ταινία «Ο Τρίτος Άνθρωπος», γυρισμένη στη μεταπολεμική Βιέννη, με πρωταγωνιστές τους Όρσον Γουέλς και Τζόζεφ Κότεν. Η λέξη που συνόδευε τη φωτογραφία: σκιά.
Ιδιαίτερη στιγμή και χαρά, η συμμετοχή μου (το ένατο κεφάλαιο) στο συλλογικό έργο με θέμα, Μια ιστορία από στιχάκια, όπως το εμπνεύστηκε και το οργάνωσε η Κατερίνα του Pause Blog. Όσοι- όσες συμμετείχαμε εμπνευστήκαμε από στίχους τραγουδιών και γράψαμε μια ιστορία γεμάτη μυστήριο και συναίσθημα. Τον τόνο τον έδωσε ο Γιάννης (Ηδύποτον).
Η αρχή έγινε όταν αποφάσισα να συμμετέχω στην 4η Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη της Μαίρης. Πηγή έμπνευσης της ιστορίας, η φωτογραφία που διάλεξε η Ρούλα, έργο του αγαπημένου μου Κλοντ Μονέ, μαζί με τη λέξη: χειμώνας. Με τη σειρά μου, διάλεξα φωτογραφία για την Μαριάνα από τον ονειρόκοσμο, μαζί με τη λέξη: συντροφικότητα. Όμορφη λέξη, όμορφη αίσθηση
