Μια ιστορία για το όνομα του μπλογκ

 Λίγο πριν από τα Φώτα

Να μοιραστώ μια ιστορία για το όνομα του νέου μου μπλογκοσπιτιού. Όντως, επιστρέφω στην μπλογκογειτονιά μετά από καιρό πολύ. Με σαφή πλέον προσανατολισμό, να μοιράζομαι σκέψεις και προβληματισμούς μέσα από ιστορίες της καθημερινότητας. Διατηρώντας κάτι από το όνομα του αρχικού μπλογκ (In the pastel bag), πλέον μόνο στα ελληνικά (Ιστορίες της παστέλ τσάντας). 

Ίσως να αναρωτιέστε, χωράνε σκέψεις και προβληματισμοί σε μια τσάντα που έχει χρώμα παστέλ; Η απάντηση, καταφατική. Ξετυλίγοντας το κουβάρι της επιλογής του ονόματος, βρισκόμαστε στα χρόνια που είμαι στην Αγγλία και συνεργάζομαι με μια κοινωνική οργάνωση από γυναίκες για γυναίκες. Μαζί με μια φίλη, εκπαιδευόμαστε ως επιμορφώτριες σε εναλλακτικούς της βίας τρόπους (ο τίτλος του προγράμματος) επίλυσης συγκρούσεων και βελτίωσης των σχέσεων με τους άλλους. 

Στο πλαίσιο της επιμόρφωσης, η εκπαιδεύτριά μας εμφανίζεται με μια άδεια τσάντα σε χρώμα μπλε. Κάτι θέλει να βάλουμε μέσα, να πετάξουμε. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Σε ένα κομμάτι χαρτί, μπορούμε να σημειώσουμε, και να πετάξουμε, ό,τι μας εμποδίζει να νιώσουμε αναπόσπαστο κομμάτι μιας ομάδας, ενός κοινωνικού κρίκου. Ό,τι μας στερεί τη χαρά που συνοδεύει την αίσθηση αυτή. Προβλήματα της καθημερινότητας, δύσκολα συναισθήματα, φόβοι, αγωνίες και ανησυχίες. Στο τέλος της συνάντησης, μπορούμε να ανοίξουμε την τσάντα, να πάρουμε το χαρτί και να αποφασίσουμε αν και τι θα κάνουμε για όσα βρίσκονται εκεί. 

Επιστρέφω στην Ελλάδα έχοντας βάλει σε μια μεγάλη ταξιδιωτική τσάντα ρούχα, βιβλία, νοσταλγία για το παρελθόν εκεί και αγωνία για το παρόν εδώ. Επιστρέφω σε γνώριμα μέρη με νέες γνώσεις και νέες αντιλήψεις. Θα τα καταφέρω, να βρω τη δική μου θέση στον χώρο αυτό; Ανοίγοντας την τσάντα βλέπω τους προβληματισμούς μπροστά μου. Σαν να περιμένουν να τους αναγνωρίσω και μαζί, να αναγνωρίσω τη δύναμη της νέας γνώσης. Όσα έχω μάθει κοντά σε γυναίκες και άντρες που μετέτρεψαν την αποτυχία σε έμπνευση, την απογοήτευση σε κατανόηση, τον φόβο σε εμπιστοσύνη.

Σε μια τσάντα, μικρή ή μεγάλη, με έντονα ή απαλά χρώματα, αυτά που κουβαλάμε μέσα της, αυτά που κουβαλάμε μέσα μας, μπορεί να είναι ένα βάρος, μπορεί να είναι και ένας προορισμός στη ζωή.

Η τσάντα η δική μου είναι σε παστέλ χρώματα. Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, μπορώ να υποστηρίξω αυτά τα χρώματα. Αυτά που επιδιώκουν και χαρίζουν αρμονία. Όταν διαφορετικά μεταξύ τους κομμάτια- χρώματα- αρώματα, διαφορετικές μεταξύ τους σκέψεις- επιθυμίες- αισθήσεις, βρίσκουν τη θέση τους και κουμπώνουν όμορφα, χαρίζοντας χαμόγελα. Στην παστέλ τσάντα υπάρχει θέση για ιστορίες, σκέψεις και προβληματισμούς που μας κάνουν να χαμογελάμε στη ζωή.

Πόσες ιστορίες να χωράνε σε μια παστέλ τσάντα