Καλοσύνη, ένα δώρο για το 2025

 Αφιερωμένο στο 2025

Λίγες ώρες απομένουν για την υποδοχή του νέου έτους, και μαζί με τα δώρα των γιορτών ξετυλίγουμε τα κουτιά των επιθυμιών και αγωνιών για το 2025. Και ψυθιριστά αναρωτιόμαστε, τι θα μας φέρει το νέο έτος. Πόσες χαρές και πόσες λύπες!! Και πώς θα μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε; Άραγε θα τα καταφέρουμε, να κρατήσουμε μέσα μας κάτι από τη λάμψη και τη μαγεία των γιορτών;

Πασπαλίζοντας τις επιθυμίες και τις αγωνίες μας με καλοσύνη, λέω πως θα τα καταφέρουμε. Καλοσύνη προς τους άλλους και προς τον εαυτό μας, τους φόβους και τα όνειρά μας. Να ένα θέμα που έχει βρει τη θέση που του αξίζει στη λογοτεχνία, τη μουσική, τη ζωγραφική. Σιγά-σιγά θα ζεσταίνει και τις καρδιές μας. 

Πάμε να υποδεχτούμε το 2025 με καλοσύνη, όπως αυτή αποτυπώνεται στη δημιουργία της ποιήτριας Naomi Shihab Nye, σε μετάφραση του Σπύρου Δόικα.

Καλοσύνη

Πριν γνωρίσεις τι είναι πραγματικά η καλοσύνη

πρέπει να χάσεις πράγματα,

να νιώσεις το μέλλον να διαλύεται σε μια στιγμή

όπως το αλάτι σε αραιό ζωμό.

Αυτά που κρατούσες στο χέρι σου,

αυτά που μετρούσες και φύλαγες προσεκτικά,

πρέπει όλα να φύγουν έτσι ώστε να μάθεις

πόσο έρημο μπορεί να γίνει το τοπίο

μεταξύ των περιοχών της καλοσύνης.

Πώς προχωράς και προχωράς

με τη σκέψη ότι το λεωφορείο δεν θα σταματήσει ποτέ,

ότι οι επιβάτες οι οποίοι τρώνε καλαμπόκι και κοτόπουλο

θα κοιτούν για πάντα έξω από το παράθυρο.

Πριν γνωρίσεις την τρυφερή βαρύτητα της καλοσύνης,

πρέπει να ταξιδέψεις εκεί που ο Ινδιάνος

με μια λευκή κάπα κείται νεκρός στην άκρη του δρόμου.

Πρέπει να δεις πώς θα μπορούσες να ήσουν εσύ εκείνος,

πώς κι εκείνος ήταν κάποιος

ο οποίος ταξίδευε μέσα στη νύχτα με σχέδια

και την απλή αναπνοή που τον κρατούσε ζωντανό.

Πριν γνωρίσεις την καλοσύνη

ως το βαθύτερο πράγμα μέσα σου,

πρέπει να γνωρίσεις τη θλίψη

ως το άλλο βαθύτερο πράγμα.

Πρέπει να ξυπνήσεις με τη θλίψη.

Πρέπει να μιλήσεις σε αυτήν μέχρι η φωνή σου

να αγγίξει το νήμα όλων των θλίψεων

και δεις το μέγεθος του υφάσματος.

Τότε μόνο η καλοσύνη έχει πλέον νόημα,

μόνο η καλοσύνη δένει τα κορδόνια των παπουτσιών σου

και σε στέλνει να ζήσεις την ημέρα

να ταχυδρομήσεις γράμματα και να αγοράσεις ψωμί,

μόνο η καλοσύνη σηκώνει το κεφάλι της

από το πλήθος του κόσμου για να πει

εμένα έψαχνες,

και ύστερα σε συνοδεύει παντού

σαν μια σκιά ή μια φίλη.

Να κάνουμε μια σύντομη επίσκεψη στην ιστοσελίδα της Εθνικής Πινακοθήκης της Αγγλίας (The National Gallery), να σταθούμε για λίγο στην ενότητα που αναζητά την καλοσύνη σε γνωστά έργα ζωγραφικής. Ναι, υπάρχει ειδικό αφιέρωμα στην καλοσύνη ως πηγή έμπνευσης. Μέσα από τη ματιά της υπεύθυνης για την ενότητα αυτή, ανακαλύπτουμε τη δύναμη ενός ουράνιου τόξου, έτσι όπως ενώνει την καλοσύνη με την ελπίδα.

Πίνακας: Georges Seurat, "Το Ουράνιο Τόξο" 

Μελέτη για το έργο "Οι Λουόμενοι της Ανιέρ" του 1883

 
Να κάνουμε, τέλος, μια σύντομη περιήγηση στο YouTube. Να ακούσουμε μια σύγχρονη μελωδία για την καλοσύνη, από μια τραγουδίστρια της κάντρι μουσικής που επιστρέφει στο μουσικό προσκήνιο μετά από κάποια χρόνια αποχής. Και να σκεφτούμε με καλοσύνη για τον εαυτό μας, ποιο θέλουμε να είναι φέτος το δικό μας προσκήνιο... 

Καλώς να μας έρθεις, 2025!!!